گفتگو با پرچمدار کاروان پارالمپیک ریو: فقط یک روز با فرد معلول زندگی کنید/ سیاسیون ورزش را نابود می کنند/ لیاقت جانبازی نصیبم شد

پرچم دار بازی های المپیک 2016 ریو، اراده را یک نعمت خدادادی می داند و از دغدغه هایش برای رفاه و آسایش مردم می گوید.

- به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری فارس، وقتی پایش روی مین رفت، فکر کرد به درجه رفیع شهادت رسیده.

به گفته خودش، هیچ گاه برای از دست دادن پایش گریه نکرده و ناراحت نشده است.

مگر ممکن است یک دختر 19 ساله بتواند این نقص را در دوران جوانی هضم کند؟ مگر می شود برای آینده هزار امید و آرزو نداشت؟ از دست دادن یک پا برای یک دختر در این سن، دیگر خانه نشینی ست.

اما او فقط یک ماه بعد از دست دادن پایش، با عصا سر کلاس های درس حاضر می شود تا نشان دهد اتفاق نیفتاده.

او اصلا اعتقاد ندارد معلولیت محدودیت می آورد؛ بلکه مطمئن است، اداره را خدا به افراد جانباز و معلول داده تا آدم ها را به زندگی امیدوار کنند.

بعد از 14 سال که پای راست خودش را در طلاییه جا می گذارد، به افتخار پرچمداری کاروان ایران در پارالمپیک 2016 ریو می رسد.

با چادر و لباس احرام، شکوه و توانمندی بانوان ایرانی را به جهانیان نشان می دهد.

  عشرت کردستانی وقتی در سال 81 پای راستش را از دست می دهد، این حادثه را قسمت و تقدیر زندگی اش می داند.

در سال 84 به صورت اتفاقی سر از ورزش درمی آورد.