هشدار امیرالمومنین(ع) به تملّق و مدّاحی حاکمان

قدرتمندان و اصحاب ثروت و قدرت باید ضمن طرد مداحان و ستایشگران از ساحت خود، به مؤمنان راستگوی هشدار دهنده میدان دهند؛ به مؤمنان صادقی که ابوذروار هشدار می دهند و چاپلوسی و به مذاق اصحاب قدرت و ثروت سخن گفتن را به کناری نهاده اند.

- ، ج20، ص294) 4.

دستور خاک پاشیدن به صورت ستایشگران [و طرد و اظهار نفرت از آنان]، مطلق است و به ستایش های به ناحق و افراطی مقیّد نشده و معلوم می شود حتی اگر در ستایش از حدّ هم خارج نشود و افراط هم نکند، باز باید به همان جهاتی که ذکر شد و به جهاتی دیگر که دقیق بینان توجه دارند، به صورت ستایش کننده خاک پاشید.

5.

روایات هم تاکید می کند که مدح و ستایش اصحاب قدرت و ثروت شائبه دنیاطلبی دارد و غالب مدّاحان و متملقان اصحاب قدرت، به نوال و پست و مقامی رسیده و این تملّق گویی، اظهار شکر و امتنان آنان است تا این نوال و پست و مقام تداوم یابد.

امام علی (ع) فرمود: حاتم بخشی های اصحاب قدرت و ثروت گر چه باعث بلندآوازه شدن بخشنده نامشان می گردد ولی تبذیر، اسراف و حرام است و بخشنده را نزد خدا خوار می سازد و کسانی هم که به ناحق به نوال و پست و مقام رسیده‎اند، ثناخوانی و مدحشان دروغ بوده و تملّق و چاپلوسی برای حفط نوال و مقام خودشان است لذا همین که پای چراغ تاریک شود و ولی نعمتشان محتاج یاری آنان گردد، بدترین دوست و پست ترین هم