3 پرسش درباره سامانه «شاد»/ تو را زین جهان «شاد»مانی بس است!

انحصارطلبی در ارائه خدمت به 14 میلیون دانش آموز و معلم در یک سامانه، هم به لحاظ فنی و هم به لحاظ مدیریتی و اقتصادی تصمیم غلطی است اما فعلا تنها گزینه پیش روی آموزش و پرورش است و به نظر می رسد دیگر راه بازگشتی وجود نداشته باشد.

- خبرگزاری فارس ـ گروه آموزش و پرورش: محمدحسین سیاح طاهری جامعه شناس و کارشناس فضای مجازی یادداشتی را با عنوان تو را زین جهان شاد مانی بس است! [1] در اختیار این خبرگزاری قرار داده است: چرا سامانه شاد متولد شد؟ سال ها بود آموزش و پرورش و مدارس مانع حضور گوشی تلفن همراه و ابزارهای دیجیتال شبیه آن در مدارس می شد و آن را مخل به تحصیل می دانست.

هوشمندسازی مدارس اگرچه جزو شعارهای همه وزاری حال و گذشته آموزش و پرورش بوده اما به دلیل عدم اهتمام جدی دولت ها در سرمایه گذاری در آموزش و پرورش و هزینه مادی و مدیریتی بالای آن، این کار بدون هیچ اولویتی و به کندی انجام می شده است.

همچنین بین معاونت های مختلف در میزان و نحوه استفاده از فضای مجازی در نظام تعلیم و تربیت کشور اختلاف و چنددستگی وجود داشت و آخر اینکه در بدنه قدیمی تر و محافظه کارتر مدیران و معلمان، نسبت به استفاده از فناوری اطلاعات و ارتباطات در تدریس مقاومت جدی وجود داشت و علی رغم هزینه های صورت گرفته برای هوشمندسازیِ بیش از 70 درصد کلاس های درس، این ابزارآل�