قدردانی و آرزوی دولت آبادی در دوران کرونا

محمود دولت آبادی با قدردانی از همَّت نیکوکاران در دوران شیوع کرونا، در عین حال می گوید: اما دریغا.

این رویدادِ همه گیر با بستنِ چسب و باند بر روی یک زخم نیست که دل از آن آرام بگیرد؛ - این نویسنده در یادداشتی با عنوان در ستودنِ یاوری نوشته است: پیش از این در امپراتوری هایی که داشتیم، ساتراپ نشین های ما با پرداختِ مالیاتِ خودشان اداره می شدند و سرانه ای هم از آن درآمدها به خزانه ی مرکزی می رسید و انباشت می شد برای روزِ مبادای قحطی ها و بیماری ها و هجوم ها و چه و چه ها.

در حالی که امروز چنان رابطه ای باژگونه شده است، خودمان زیر فشار تحریم های سخت به دشواری تاب آورده ایم - و تاب می آوریم در شرایط، دریچه های دنیا هم بسته است به روی ما و خود پیدا نیست این باژگونگی تا کی دوام خواهد آورد؟ تاریخ و تجربه نشان داده است که بهترین خدمتگزاران هم اگر با افلاس ارباب مواجه بشوند اولین اقدام شان پوشیدنِ پای افزارِ گریز است و جست وجوی بخشنده ای تازه! اکنون از سویی توصیه ی همادِ آگاه جامعه پزشکی کشور رأی به این داده است که مردم منزوی و غیراجتماعی بمانند در خانه های خود تا بتوان بیماری را در نقطه ای به پایداری رسانید وزان پس روانش کرد به سوی فرود و مهارش کرد و سرانجام از مهلکه ی آن نجات یافت.