روایت دهه هفتادی ها از چهل و یکمین سالگرد پیروزی انقلاب

گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو؛ حنانه جانمحمدی؛ بعضی روز ها برای ما معنای دیگری دارد، معنایی از جنس ایمان و مقاومت.

امروز که چهل و یکمین سالروز انقلاب اسلامی را پشت سر می گذاریم، - سال 1357 در حالی آغاز شده بود که صدای مهیب انفجار خشم مردم که از 19 دی سال 1356 در قم آغاز شده بود از تبریز، یزد، جهرم، کازرون، تهران، اصفهان، شیراز، مشهد، رفسنجان، همدان، نجف آباد و سایر شهر های ایران به گوش شاه و آمریکا می رسید.

شاه که توان شنیدن صدای اعتراضات مردمی را نداشت به گفته خودش برای استراحت از ایران رفت.

اما همه می دانستند که محمدرضا پهلوی فرار کرده آن هم در شرایطی که پیروزی مردم روز به روز مسلم تر می شد.

اما حالا در بیست و دومین روز بهمن 57، حالا که همه در انتظار ورود امام بودند دیگر نه کسی از نیرو های ارتشی می ترسید نه ابایی از توصیف حال درونی اش داشت.

درست در شب 21 بهمن، یعنی یک روز قبل پیروزی انقلاب، خیابان ها پر بود از درگیری های مسلحانه.

اما این جوانانی که با پیام امام خمینی دل به این انقلاب بسته بودند با هیچ چیزی از سر عقاید خود کوتاه نمی آمدند.

مردم خیابان ها را آب و جارو کردند و سرتاسر باندی که قرار بود هواپیمای خط هواپیمایی فرانسه که حامل بزرگترین شخصیت تاریخی قرن اخیر بود در آن به زمین بنشیند.