یادداشت: راه، راهی، رهبر، حرکت...

انقلابی ها برای اعتلای یک انقلاب به یک راه درست و متقن، به خیل عظیمی از راهیان مصمم و البته به رهبر مقتدر و راه بلد نیازمندند.

گویا هفده سال پیش و در شش آبان سال هزار و سیصد و هشتاد و یک، - یادداشت/سیاوش علی نژاد، عضو تشکل دانشجویی آرمان دانشگاه شیراز امروز ششم آبان سال هزار و سیصد و نود و هشت است! برای برخی روزی از روزهای پاییزی است که باید در آن عاشقی کرد، برای خیلی یک بین التعطیلین خودشیرین است که یحتمل حضور در کلاس درس و محل کار در آن مایه ملال است.

برای عده ای نیز شش آبان، روزِ قبلِ هفت آبان است که گویا در آن و در حوالی کاخ آپادانا خبرهایی است! اما شش آبان با تمام غریب بودنش، برای بخش بزرگی از امت حزب الله که سعی در ولایتمداری، آرمانگرایی و عدالتخواهی دارد، روزی خاص و یک نقطه عطف است.

به قدری که بسیاری، مبدا و منشا بسیاری از عدالتخواهی های مردمی و دانشجویی اخیر و امروز را، پیام صادر شده و راهِ نشان داده شده در آن روز می دانند.

پیام راه نشانی که  سرآغاز فهرست بلند مسائل کشور را مسئله ی عدالت عنوان کرد.

نه آنکه پیش از آن سخنی از عدالت و اهمیت آن به میان آورده نشده بود بلکه بارها صادرکننده همان پیام و جوانان عدالتخواه آن روز در مجالس سخنوری و مکاتب قلم زنی و البته در میدان عمل، سینه ها برای عدالت چاک می کردند.