تقابل سنت و تجدد در فیلم «خانه پدری»

کیانوش عیاری در فیلم خانه پدری تمام تقلای خود را می کند تا با تحمیل 4 اپیزود تکراری بی آنکه بتواند برای مخاطب قصه ای جذاب روایت کند یا درطول فیلم کنجکاوی را برانگیزاند، - به گزارش خبرنگار تشکل های دانشگاهی خبرگزاری فارس، علی سلطانی وش فعال دانشجویی طی یادداشتی درباره فیلم خانه پدری نوشت: اگر بخواهیم از نظرگاه تحلیل گفتمانی لاکلاو و موفه، فیلم خانه پدری ساخته کیانوش عیاری که پس از 9 سال توقیف توانست مجوز اکران را داشته باشد، تحلیل کنیم باید گفت که این فیلم در پیرنگ اصلی خود می خواهد روایتی خطی از یک تقابل گفتمانی بزرگ بین سنت و تجدد باشد.

جایی که همه اعضای یک خانواده در خانه ای که وظیفه نمایندگی از گفتمان سنت را بر عهده دارد، زندگی می کنند که مردانشان در نهایت بی رحمی و سنگدلی، خشونت علیه زنان را به شنیع ترین صورت های ممکن انجام می دهند و زنان خانه نیز در خانه پدری تفاوتی با کنیزان و اسیران حلقه به گوش ندارند که هیچ اعتراض و واکنش جدی و مهمی به این خشونت ها علیه زنان هم از خود نشان نمی دهند.

عیاری می خواهد بگوید سایه شوم این خشونت افراطی علیه زنان که با قتل بهت آور دختر خانواده توسط پدر و برادرش به اتهام مبهم بی آبرویی در ابتدای فیلم به اوج خود می رسد چندین نسل و د ه ها سال بر روی این خانه و اهالی آن حضور دارد و تنها راه نجات