تدریس عاشقانه در «دوغ آباد»

شهاب مشایخی معلمی است که در یکی از روستاهای جنوب کرمان تلاش می کند به روش های تازه به دانش آموزان آموزش دهد.

- به گزارش ایسنا، روزنامه شهروند نوشت: شب ها را با لذت آسمان پرستاره و بیکرانی که مرزش با زمین مشخص نیست، صبح می کند و روزها شور آموزش و بازی با 10 دانش آموزش او را از زمین می کَند.

شهاب مشایخی معلم 23ساله ای است که این روزها و در سال اول تدریسش در یکی از محروم ترین و دورافتاده ترین مدارس یک کلاسه و 5پایه ای ایران، برای فردای بهتر 8 پسر و 2 دختر دوغ آباد ی تلاش می کند.

معلمی در مدرسه ای بدون آب، بدون برق، کلاسی بدون شیشه و خانه ای که یازده معلم در هفته های اول شب ها را خیاری در کنار هم می خوابند، شاید میل تدریس را از بعضی معلمان بگیرد اما گناه کودکان در این میان چیست؟ مشایخی شاید با این پرسش و دیدن استعداد شکوفانشده دانش آموزان، راهی دیگر را پی گرفت و برای هر کدام از این 10 کودک طرحی نو درانداخت.

او بخشی از آیین نامه های دست وپاگیر صادره از پایتخت را کنار گذاشت، با کمک دوست دلسوزی دمپایی های پلاستیکی شاگردانش را با کفش جایگزین کرد، لوازم تحریر و بازی و کتاب های داستان را کامل کرد و حالا هر روز پاسخی دوچندان از همان 10 کودک می گیرد: چند برابر آن احساس و عشقی که من وسط می گذارم، برمی دارم و این عشق همین محبت بچه هاست.