گفتگو با نیکی کریمی: مدیون کیارستمی ام

" جهان عکاسی هرروز برایش مهم تر و پررنگ تر می شود.

تقریبا در تمام سفرهایش عکاسی می کند؛ به ویژه عکاسی طبیعت که تعبیرش از آن عکاسی شیرین و انسانی است و عقیده دارد چشمش را به جهانی که فراموشش کرده ایم، دوباره باز می کند.

نیکی کریمی، بازیگر، کارگردان و تهیه کننده سینمای ایران، سال هاست که در کنار فعالیت های سینمایی، به عکاسی که معتقد است بخشی از وجودش شده، می پردازد.

در سفرهای خارج از ایران به تمام نمایشگاه های مهم عکاسی جهان سر می زند و بسیاری از موزه های عکاسی را دیده، چراکه اعتقاد دارد هنرمند حوزه بصری باید تا می تواند ببیند و قوه بصری اش را تقویت کند تا خلقی تازه داشته باشد.

راهنما و الهام بخش او در ابتدای مسیر عکاسی، آن طور که پیش از این گفته، عباس کیارستمی بوده؛ هنرمند محبوب فقیدی که بخش مهمی از درون مایه آثار نمایشگاه گل مردگی ، از فقدان او تأثیر گرفته است.

با نیکی کریمی، در آستانه گشایش سومین نمایشگاه عکس هایش - گل مردگی- درباره هنر عکاسی و دغدغه های ذهنی اش در این حوزه به گفت وگو نشسته ایم.

از سال 76 عکاسی را شروع کرده اید؛ یعنی 20 سال تجربه عکاسی.

کدام یک از تجربه های عکاسی تان برایتان لذت بخش تر بوده؟ بیشترین عکس هایی که گرفته اید، با چه سوژه هایی بوده اند؟ در این 20 سال، به صورت مداوم عکاسی طبیعت کرده ام.