نثر ترجمه ای پیر مرا در آورده است!

همیشه چیزی برای تعریف کردن دارد.

حتی وقتی می خواهی یک گفت و گوی معمولی با او داشته باشی ناگهان به خودت می آیی و می بینی که در حال شنیدن یک قصه ای.

قصه ای که آقای نویسنده از پستوهای ذهنش بیرون کشیده و حالا دارد برایت روایت می کند.

شاید برای همین است که حرف های او همیشه شنیدنی است حتی اگر پیشتر از این حرف هایش را در کتاب هایش خوانده باشی، یا بر پرده سینما و قاب تلویزیون تصاویری راکه در قالب کلمات خلق کرده است دیده باشی.

فضای داستان های مرادی کرمانی چنان به زندگی روزمره مردمی از قشر معمولی جامعه گره خورده است که ناگهان خواننده خودش را غرق در فضایی که نویسنده ساخته است می بیند، فضایی که زمان در آن بی معنا می شود و اگر بی خیالِ اطراف و اطرافیان باشی، می توانی در همان صفحات به دورها و نزدیک های این نویسنده که گویی از دل زندگی خودت بیرون آمده، سفر کنی؛ از همان داستان اولش، کوچه ما خوشبخت ها که در مجله خوشه احمد شاملو منتشر شد گرفته تا مربای شیرین و ته خیار ش؛ خاطراتش در شما که غریبه نیستید هم که چیزی از قصه هایش کم ندارد.

مرادی کرمانی در سینمای اقتباسی ایران هم تأثیر به سزایی داشته و کارگردانانی چون کیومرث پوراحمد، داریوش مهرجویی و محمدعلی طالبی از قصه های کودکانه او دنیای تصویر متفاوت و ماندگاری را ساخته اند.