تهدیدات جمعیتی ایران

در دنیای امروز که رشد و توسعه کمی وکیفی از رشد قابل ملاحظه ای برخوردار است، هیچ پیشرفت موفقیت آمیزی بدون برنامه ریزی و مدیریت صحیح منابع ممکن نیست و برنامه ریزی نیز خود به شدت به متأثر از داده ها و اطلاعات دقیقی است که باید در اختیار برنامه ریزان جامعه قرار گیرد.

شاید مهم ترین موضوعی که برای آن باید برنامه ریزی انجام داد و در این فرایند از داده و اطلاعات دقیق و صحیح بهره برد، برنامه ریزی برای جمعیت و نیروی انسانی یک جامعه باشد.

مقامات سیاسی ایران بر همین اساس و به تبعیت از بسیاری از کشورهای جهان از سال 1335 و برای به دست آوردن اطلاعات دقیق از وضعیت جمعیتی کشور در ابعاد مختلف موضوع سرشماری نفوس و مسکن را وارد برنامه های مدیریتی خود کردند.

اکنون و پس از گذشت 6 دوره سرشماری 10 ساله در ایران، مسئولان در شرایطی خود را برای برگزاری سرشماری نفوس و مسکن سال 95 آماده می کنند که برخی رخدادها نظیر تغییر سیاست های کلان جمعیتی، پیشرفت ابزار و تکنولویژی های ارتباطی و.

شرایط جدیدی را در این دوره برای سرشماری فراهم کرده است.

فارغ از ضعیت ساختاری سرشماری که بیشتر ناظر بر کمیت و کیفیت انجام سرشماری است، موضوع مهم دیگری که باید مورد توجه قرار گیرد آسیب شناسی سرشماری های ادوار گذشته و نحوه برخورد مسئولین با داده و اطلاعات آن سرشماری هاست که در