انگشت اتهام به سمت خویشتن!

این یادداشت ها در وهله اول برای استادان دانشگاهها نوشته شده اند.

هرچند امید است مطالعه آنها برای اهل علم و خرد و یا همه کسانی که با فرهنگ این مرز و بوم سروکار دارند، نیز خالی از فایده نباشد.

فرض بر این است که عده ای استاد از دانشگاههای گوناگون با طرز تفکرهای مختلف در یک نشست هم اندیشی مجازی حاضر شده و به بحث و گفتگو می پردازند؛ و حاصل همه این بحث ها می شود نیوشیدن کلی حرف خوب؛ .

و نوشیدن: یک فنجان فرهنگ اساتید اپوزیسیونی.

بحث و تبادل نظر درباره خردورزی و عقل گرایی، از بهترین گفتگوهایی است که می شود در جمع استادان مطرح کرد.

اهمیت و شرافت این بحث دقیقاً به موضوع آن برمی گردد که عقل و خرد است.

عقلی که پیامبر باطن است و یکی از منابع مهم فهم عمیق دین؛عقلی که حکم آن با حکم شرع لازم و ملزوم هم و بدیل و همتای یکدیگر شمرده شده و خود به تنهایی حجت خدا و مصباح شریعت است.

عقلی که خدا با آن پرستیده می شود و بهشت از طریق آن به چنگ می آید!این عقل چنان شریف است که شرافت و عظمت آن بر بحث و گفتگوی ما نیز سایه می افکند.

در این میانه البته پرسشی کاملاً قابل تأمل وجود دارد که من پاسخ آن را به درستی نمی دانم و آن اینکه آیا هرکه عالم تر است، لزوماً عاقل تر نیز هست یا خیر؟ دکتر خاویر کرمنت نویسنده کتاب بی شعوری که کتاب پرفروش وی قبلاً توسط برخی همکاران م