قرار است سالم برویم و سالم برگردیم!

آخرین دور برگردان اتوبان محلاتی را که دور می زنی ، چرخ و فلک نه چندان بزرگ تنها شهربازی جنوب تهران نظرت را جلب می کند .

دور برگردان را که دور می زنی از اولین خیابان به سمت شمال بالا می روی و هنوز صد متر نرفته به درب ورودی پارکینگ شهر بازی می رسی.

سه هزار تومان اول به بهانه ی پارکینگ از تو دریافت می شود.

ماشینت را پارک می کنی و دست بچه هایت را می گیری و می روی به سمت ورودی شهر بازی .

حالا نوبت ورودی به شهر بازی است : هر نفر هزار تومان.

حالا دیگر وارد شهر بازی شده ای .

فضای خلوتی است و دکه دارها مدام تو را -و نه بچه هایت را- دعوت می کنند به بازی .

وسوسه نمی شوی از بس بی سلیقگی زار می زند.

پول بلیط هیچ کدام از وسایل بازی کم تر از سه هزار تومان نیست و زمان هیچ یک بیشتر از دو دقیقه نیست .

خوش گذرانی خطرناک .

شاید بشود تنها شهر بازی جنوب شهر تهران را با چند کلمه به تصویر کشید : مستهلک ، گران ، کوتاه و زشت.

گرانمی روم به سمت یکی از متصدیان دستگاه و در مورد چگونگی قیمت گذاری دستگاه و نحوه ی اجاره ی آن می پرسم .

پسر جوان بدون آن که نگاهم کند جواب سردی می دهد .

می روم سراغ نفر بعدی که ظاهرا خوشرو تر از نفر قبل است .

سوالم را مطرح می کنم .

لبخندی می زند و می گوید:- خودمون اجاره اش می کنیم.