باشگاه ها و سازمان لیگ فوتبال؛ پول و شلاق و پیاز

باشگاه های فوتبال ایران بر خلاف ظاهر پرزرق و برق این رشته ورزشی از برخی حقوق اساسی خود محرومند و چوب دو سر طلا شده اند.

- به گزارش ایسنا، 15 سال است که فوتبال ایران حرفه ای شده است، به عبارت بهتر اسم حرفه ای رویش گذاشته شده است.

در این مدت فقط پول های رد و بدل شده در فصل نقل و انتقالات رنگ و روی حرفه ای به خود گرفته است.

اما این ظاهر پرزرق و برق و نقدینگی میلیاردی موجود در فوتبال، بیش از حد فریبنده است و اذهان هواداران را به انحراف می کشاند.

یکی از اصول حرفه ای بودن باشگاه ها درآمدزایی و توانایی آن ها در کنترل منابع درآمدزایی و توانایی آن ها در کنترل منابع درآمدزایی است؛ اتفاقی که در ایران کمتر رخ می دهد.

تنها چند باشگاه شهرستانی هستند که حداقل حق فروش بلیت بازی های خود را در اختیار دارند.

امروز باشگاهی مثل استقلال یا پرسپولیس که هواداران بیشماری دارند و سهم زیادی در استقبال مخاطبان تلویزیون از بازی ها دارند و به صورت مستقیم روی قیمت تبلیغات تلویزیون و محیطی در ورزشگاه ها تاثیرگذار هستند، مجبورند برای انجام بازی در ورزشگاه آزادی اجاره بهای گزاف بدهند.

این باشگاه ها و خیلی از باشگاه های شهرستانی نه تنها سهمی از حق پخش تلویزیون ندارند – که اساسا حقی از سوی صداوسیما پرداخت نمی شود – بلکه از تبلیغات محیطی هم سهمی نمی برند.