یک اختلاف ادبی تاریخی که هنوز از خاکسترش آتش می بارد!

پنجاه وشش سال پس از مرگ نیما یوشیج، مقدمه ای که یکی از بزرگان ادبیات این روزهای ایران بر کتاب یکی از مخالفان نیما نوشته، جدالی را آغاز کرده که شراره های آتش آن از زیر این خاکستر نیم قرنی همچنان گرم و سوزان برمی خیزد.

- علاوه بر این ها عظیمی به یک نامه تاریخی از نیما یوشیج اشاره می کند، با عنوان عقاب که در 10 اسفند 1304 آن را نگاشته است.

بد نیست بدانید که معروفترین شعر ناتل خانلری شعری است با نام عقاب که در سال های دهه بیست منتشر شده است.

عظیمی در خصوص نامه عقاب نیما و شعر عقاب خانلری می نویسد: نیما در 10 اسفند 1304 نامه ای با عنوان عقاب می نویسد: پرنده ی کوچک من! جسد بی روحِ عقاب، بالای کمرهای کوه افتاده بود.

یکی از پرنده های کوچک که خیلی مغرور بود، به آن جسد نزدیک شد.

بنای سُخره و تحقیر را گذاشت.

پر و بالِ بی حرکتِ او را، با منقارش زیرورو می کرد.

وقتی که روی شانه ی آن جسد می نشست و به ریزه خوانی های خودش می پرداخت، از دور چنان وانمود می شد که عقاب روی کمرها برای جستجوی صید و تعیین مکان، در آن حوالی سرش را تکان می دهد.

پادشاه توانای پرندگان، یک عقاب مهیب، از بالای قلّه ها به این بازیِ بچّگانه تماشا می کرد.

گمان بُرد لاشه ای بی حرکت که به واسطه ی آن پرنده به نظر می آید جنبشی دارد، یک عقاب ماده است.