داربست های مرمت، قدیمی تر از آثار باستانی!

 آجری جهان را طی 10 سال برپا کردند امروز هستند سازمان‎هایی که نمی توانند پس از چهل سال، مرمت بخشی از همان بنا را به سرانجام برسانند - اواخر دهه 1340 خورشیدی، کسانی که به تماشای گنبد سلطانیه می رفتند، فضای زیرین گنبد را پوشیده از داربست هایی می دیدند که به تازگی برای مرمت بنا نصب شده بود.

اکنون بیش از چهل سال می گذرد.

روستای کوچک سلطانیه جامه شهری به خود پوشیده؛ گنبد سلطانیه در فهرست میراث فرهنگی جهان ثبت شده؛ حریم گنبد خریداری و آزاد شده؛ پایه بسیاری از بناهای تاریخی و برج و باروی سلطانیه قدیم از زیر خاک سربرآورده ؛ شمار گردشگران سلطانیه ده ها و بلکه صدها برابر شده؛ اما در تمام این مدت یک چیز بی کم و کاست برجای خود باقی مانده است: داربست های زیر گنبد! اینها هم دیگر تاریخی شده اند و برای آیندگان پیامی از زمانه ما دارند: اگر در سده چهاردهم میلادی بودند کسانی که با ابزارهای کمابیش ابتدایی، می توانستند بزرگ ترین گنبد خشتی-آجری جهان را طی 10 سال برپا کنند، در سده بیستم و بیست و یکم هستند سازمان‎هایی که نمی توانند پس از چهل سال، مرمت بخشی از همان بنا را به سرانجام برسانند.

به گزارش ایران، مرمت بناهای تاریخی – که شمارشان در ایران به شکل نادقیق حدود یک میلیون فقره برآورد شده - کاری است بی پایان.