دوستی با فاسق و فاجر دشمنی با خداست/نسبت دادن فسق و فجور به برادر دینی مستحق حد و تعزیر است

یک عضو حقوقدانان شورای نگهبان در جلسه شرح نهج البلاغه گفت: از نگاه دین ما، کسی که گناهی می کند، عاصی و گناهکار است اما به او فاسق و فاجر نمی گویند.

- دوستی با فاسق و فاجر دشمنی با خداست و نسبت دادن فسق و فجور به برادر دینی مستحق حد و تعزیر است.

به گزارش خبرگزاری مهر، دکتر محسن اسماعیلی استاد دانشگاه و عضو حقوقدانان شورای نگهبان در سیزدهمین جلسه از سلسله جلسات درسهایی از نهج البلاغه که 9 بهمن ماه در مسجد هفتاد و دو تن مجموعه فرهنگی شهدای انقلاب اسلامی برگزار شد، به شرح و تفسیر فراز دیگری از حکمت 38 این کتاب شریف پرداخت.

وی ضمن مروری بر مباحث گذشته گفت: در بخش هفتم از سفارشها، حضرت امیرالمؤمنین علی(ع) می فرمایند که از دوستی صمیمانه با فاجر پرهیز کن زیرا انسان فاجر تو را بسیار ارزان می فروشد.

اسماعیلی سپس با تشریح معنا و ریشه لغوی واژه های فسق و فجور به مقایسه مفهوم مصطلح و کاربرد آنها در احکام اسلامی اشاره کرد و افزود: از نگاه دین ما، کسی که گناهی می کند، عاصی و گناهکار است اما به او فاسق و فاجر نمی گویند.

وی تصریح کرد: فاسق و فاجر به گناهکاری گفته می شود که یا مرتکب گناهی بسیار بزرگ مانند کفر و زنا و .

شود یا بر تکرار گناه های کوچک مداومت داشته باشد.