گل هایی بر نیمکت های خالی کودکان شهید

امروز قرار بود زنگ اولِ زندگی برای علیسان جباری و طاها بهروزی نواخته شود؛ دو نوآموز ناحیه 5 تبریز که با شوقی کودکانه چشم انتظار آغاز مدرسه بودند.

- به گزارش خبرنگار تابناک از استان آذربایجان شرقی ، امروز قرار بود دست در دست مادرانشان، با کیف های نو و چشم هایی پر از شوق، راهی مدرسه شوند؛ قرار بود اولین زنگ زندگی شان در کلاس اول به صدا درآید.

اما تقدیر، دفتر مشقشان را با جوهر خون نوشت و نامشان را در دفتر آسمان ثبت کرد.

امروز، شهر تبریز دو فرشته کم دارد.

فرشته هایی که قرار بود آینده ای روشن بسازند، اما در 12 روز جنگ، چراغ فرداهایشان خاموش شد.

نامشان، اما روشنایی راه خواهد بود؛ یادشان درس بزرگی است از بهای سنگین صلح و از آرزوی کودکانه ای که هیچ گاه محقق نشد.

در کتاب های درسی مان خوانده ایم از دانش آموزی که بر نیمکت خالی اش، هم کلاسی ها گل گذاشتند؛ روایتی از کودکی که فرصت ادامه تحصیل را نیافت، اما نامش در خاطره ها جاودانه شد.

امروز همان تصویر در کلاس اول دبستان های تبریز تکرار می شود؛ نیمکت هایی کوچک، اما خالی… و گل هایی که یاد علیسان و طا ها را جاودانه می کنند.

آنان پیش از آنکه الف و ب را از روی تخته بخوانند، با خون خود الفبای ایثار را نوشتند.