فرهنگ راهبردی نخبگان حاکم و کنش سیاست خارجی درون آنتروپی فزاینده سیستمی

به گزارش جماران دکتر محمد محمودی کیا عضو هیئت علمی پژوهشکده امام خمینی(س) و انقلاب اسلامی در یادداشتی نوشت: فرهنگ راهبردی به عنوان یک عامل تعیین کننده اساسی در شکل دهی به ادراکات، - یکی از رویکردهای نظری برای فهم ماهیت تصمیم سازی و کنش سیاست خارجی بازیگران در سطح نظام بین المللی، فرهنگ راهبردی است.

بر این مبنا، فرهنگ راهبردی به عنوان یک عامل تعیین کننده اساسی در شکل دهی به ادراکات، ترجیحات و در نهایت رفتار سیاست خارجی یک کشور عمل می کند.

این مفهوم توضیح می دهد که چرا کشورها، حتی زمانی که از نظر ساختاری (از جمله در نظام بین الملل آنارشیک یا موقعیت ژئوپلیتیک) در شرایط مشابهی قرار می گیرند، راهبردهای کاملاً متفاوتی را اتخاذ می کنند.

فرهنگ راهبردی، عقلانیت محاسباتی صرف را در یک بافت تاریخی، هویتی و هنجاری خاص قرار می دهد.

از منظر سیاست علمی، تأثیر فرهنگ راهبردی بر سیاست خارجی را می توان در سه سطح کلیدی بررسی کرد: الف) به عنوان یک فیلتر ادراکی فرهنگ راهبردی لنزی را فراهم می کند که از طریق آن تصمیم گیرندگان، تهدیدات و فرصت ها را در محیط بین الملل تشخیص داده و تفسیر می کنند.

این امر تعیین می کند که چه چیزی قابل توجه است و چه چیزی نیست.