سیستانِ بی آب، بی کار، بی صدا

مردم سیستان از دیرباز کشاورز و دامدار بودند.

سرزمینی که انبار غله بود، امروز بیش از 80 درصد کشاورزی اش به دلیل خشکسالی از دست رفته است.

بیکاری بیداد می کند و مردم اش یا مهاجرت می کنند یا کنار خیابان منتظر می مانند که به عنوان کارگر روزمزد برای کار برده شوند.

- مردم سیستان از دیرباز کشاورز و دامدار بودند.

سرزمینی که انبار غله بود، امروز بیش از 80 درصد کشاورزی اش به دلیل خشکسالی از دست رفته است.

بیکاری بیداد می کند و مردم اش یا مهاجرت می کنند یا کنار خیابان منتظر می مانند که به عنوان کارگر روزمزد برای کار برده شوند.

قدیم ترها مردم اش زابل جان صدایش می کردند اما حالا می گویند، شانس ما این بود که از گربه ته اش به ما رسید.

خشکسالی و توفان های پی درپی، چندسالی است که مردم سیستان و بلوچستان را مجبور به مهاجرت کرده، آن ها که پولی در جیب داشتند از سیستان رفتند و آن ها که ماندند، فقیرترین ها هستند و زندگی سختی دارند.

روستاهای مرزنشین سیستان در دوسال اخیر خالی و خالی تر شده اند.

طالبان آب را به روی مردم سیستان بسته و کمبود امکانات رفاهی اولیه، زندگی را برای آن ها سخت تر کرده است.

  به گزارش هم میهن، مردم سیستان از دیرباز کشاورز و دامدار بودند.