سیاه چاله ها؛ دروازه ای به جهان های دیگر یا تله هایی کیهانی؟

از پیش بینی نظری در سال 1916 تا پژوهش های پیشرفته سال 2025، سیاه چاله ها همچنان یکی از اسرارآمیزترین پدیده های کیهان هستند.

آیا آن ها دروازه هایی به نقاط دیگر فضا و زمان اند، - به گزارش سرویس علم و فناوری تابناک، سیاه چاله ها نخستین بار در سال 1916 توسط آلبرت اینشتین و کارل شوارتزشیلد در چارچوب نظریه نسبیت عام پیش بینی شدند.

از آن زمان تاکنون، این پدیده ها توجه بسیاری از دانشمندان را به خود جلب کرده اند.

سیاه چاله ها نواحی ای در فضا-زمان اند که گرانش در آن ها چنان قوی است که هیچ چیز، حتی نور، توان فرار از آن را ندارد.

افق رویداد، مرزی فرضی در اطراف سیاه چاله است.

هر چیزی که از این مرز عبور کند، دیگر راهی برای بازگشت ندارد و به سوی نقطه ای اسرارآمیز به نام تکینگی (singularity) کشیده می شود؛ جایی که قوانین شناخته شده فیزیک دیگر صادق نیستند.

در مدل های کلاسیک، سیاه چاله دارای تکینگی ای با چگالی بی نهایت است.

اما نظریه های مدرن مانند گرانش کوانتومی حلقه ای و نظریه ریسمان، امکان وجود ساختارهای پیچیده تری را مطرح کرده اند.

برای مثال: مدل fuzzball در نظریه ریسمان، پیشنهاد می کند که به جای یک نقطه بی نهایت، سیاه چاله ترکیبی از ریسمان های کوانتومی است.