از قاهره تا تهران: پل دیپلماسی در میان شکاف های استراتژیک

برقراری روابط کامل و جامع میان ایران و مصر، از یک آرزوی دیپلماتیک به یک ضرورت استراتژیک تبدیل شده است.

این نزدیکی نه تنها به نفع امنیت ملی و اقتصاد هر دو کشور است، - مقدمه در دنیای دیپلماسی، برخی وقایع به ظاهر فنی و بوروکراتیک، در واقع نمادی از یک تحول استراتژیک عمیق هستند.

توافق اخیر هسته ای میان ایران و آژانس بین المللی انرژی اتمی که در پایتخت مصر، قاهره، به امضا رسید، نمونه ای بارز از این پدیده است.

این رویداد نباید تنها به عنوان یک گام کوچک در مسیر پیچیده پرونده هسته ای ایران دیده شود، بلکه باید آن را در بستر تاریخی، فرهنگی و سیاسی در حال تغییر خاورمیانه تحلیل کرد.

میزبانی مصر از این مذاکرات، بار دیگر اهمیت این کشور را به عنوان یک بازیگر کلیدی در معادلات منطقه ای، و لزوم برقراری روابط کامل با آن را برای ایران، یادآوری کرد.

دوران گسست و انجماد؛ معمای یک دشمنی غیرضروری روابط ایران و مصر، در طی قرن ها، گره خورده به تاریخ و تمدن مشترک بوده است.

از پیوندهای فرهنگی و مذهبی در طول تاریخ تا ازدواج های سلطنتی مانند ازدواج محمدرضا شاه پهلوی با ملکه فوزیه، این دو کشور همواره ستون های تمدنی شرق میانه محسوب می شدند.

با این حال، انقلاب 1357 ایران، یک گسست ناگهانی و عمیق را رقم زد که از یک اختلاف سیاسی، به یک دشمنی ایدئولوژیک تبدیل �