وقتی تریبون، ابزار تفرقه افکنی می شود!

باید احساس خطر کرد از تصویری که برخی ها از انقلاب و اسلام ارائه می کنند.

باید ترسید از نگاهی که پیامبر رحمت للعامین(ص) را جوری تعریف می کنند که انگار با مفهوم قرآنی خود ناهمساز است.

- امروز با جماعتی خود مطلق پندار مواجهیم که غیر خویش را باطل می شمارند و به خود حق می دهند که درهرکس چون آنان فکر نمی کند هر باطلی را روا دارند.

تریبون هم دارند.

صدای شان هم بلند است.

با همین صدای بلند هم قلت عددی خود را جبران می کنند.

رسانه در اختیارشان هم همان حکایتِ تیغ در کفِ زنگی مست است که به هرسو می چرخاند.

به هرکس بخواهند زخم می زنند و فرصت مرهم گذاشتن هم نمی دهند.

باید تدبیر کرد این شرایط را.

باید تریبون را برداشت از جلوی دهن هایی که بی پروا، پارو می شوند در آبروی مردم.

باید به حاشیه راند جماعتی را که متن وحدت ملی را هدف گرفته اند.

اگر چنین نشود آنان میدان را به معرکه ای تبدیل خواهند کرد که سودش را دشمنان قسم خورده این ملک و ملت می برند.

به دست اینان تیغ در صفوف ملت می گذارند و راه را برای خود باز می کنند.

  ما تا کنون رسول اعظم الهی را، رحمت للعالمین می دانستیم و می دانیم.

امام مجتبی را صاحب صائب ترین تصمیم در قهرمانانه ترین نرمش تاریخ می دانستیم و می دانیم.