پشت پرده تکذیبیه و ادبیات سخیف روابط عمومی رسانه ملی/ خود افشایی ناخواسته!

انتشار خبر اشتباه پخش یک برنامه با اجرای فردی به نام م.

س -با سوابق سوء استفاده از منابع مالی خیرین و بازداشت و .

در چند سال پیش- در تلویزیون و تکذیب آن با ادبیات عجیب روابط عمومی رسانه ملی، - تابناک- حرف اول؛ واکنشِ فرد بی گناه در برابر اتهام ناروا، با  واکنش فرد گناهکار، متفاوت و قابل تامل است.

اولی ابتدا به لبخندی مردد دل می دهد و دومی، چون مارگزیده، از ترسِ سایه اش هم می لرزد و می آشوبد! احتمالاً شما هم همداستان من باشید؛ آن گاه که تیری اتهام به سوی کسی نشانه می رود، بی آنکه هدفش آشکار باشد، اگر طرف مقابل بی گناه باشد، نخست لبخندی حیران تحویل می دهد، گویی در میان شوخی و جدی مانده است.

بعد از لبخند است که احتمالا می گوید: حتما شوخی می کنی؟! سپس، چهره اش با همین تردید عجیبش، اما چون آینه ای شفاف، واقعیت را تا حدودی روشن می کند.

این برخورد، یعنی احتمالا طرف بی گناه است.

 اما آن که گناهش چون دانه های تسبیح در مشتش است، بی درنگ به دفاعی خشمگینانه متوسل می شود: سند بیاور! چه کسی گفته؟ اگر راست می گویی، مدرک را رو کن! این توفانِ بی امانِ پرسش ها، خود گواهی است بر این که اتهام، به هدف خورده است.

  حرف دوم؛ رسانه ای که بر پایه های استوارِ حقیقت بنا شده، چون کوهی استوار در برابر تندبادها می ایستد؛ اما آن که بنیانش بر خاک های سستِ توجیه اس