باغ فردوس شاهد دویست ساله شمرون و قصه هایش/ از مدرسه شاپور تا موزه سینمای ایران

در زمان قاجار این گونه مرسوم بود که بزرگان و زعمای قوم در دوره هر شاهی در نزدیکی ییلاقات او ساختمانها و عمارتهایی رابرای خود می ساختند تا در همه ایام در نزدیکی شاه باشند و اینگونه اعتبار خود و خاندان خود را نشان دهند.

- عصر ایران ؛ علی نجومی ــ  اواسط شهریور ماه سال 1227 هجری خورشیدی محمدشاه قاجار با تنی رنجور از نقرس و گرمای کشنده تهرون به قصر نیمه تمام خود یعنی قصر محمدیه در منطقه اسدآباد در غرب شمرون پناه برده است.

شبها از درد به خود می پیچد و آرزوی مرگ می کند.

رفت و آمدها حکایت از آماده شدن درباریان برای مرگ شاه دارد.

حاجی میرزا آقاسی، صدراعظم محمد شاه، در این ایام لحظه ای از او جدا نمی شود منزل ییلاقی او هم در عباسیه در همان نزدیکی تجریش قرار دارد.

در شبی از شبها شاه، حسینعلی خان معیرالممالک را به حضور می طلبد او خزانه دار و عیارزن مسکوکات دربار است.

آنقدر مورد وثوق محمد شاه است که شاه از او می خواهد تمام مساعی خود را به کار بندد تا ولیعهد ناصرالدین میرزا( ناصرالدین شاه بعدی) بر تخت طاووس جلوس کند و او هم وصیت شاه را زمین نمی گذارد گرچه در سالهای صدارت امیر کبیر با بی مهری او مواجه شد و خارج از تهران به سر می برد.

در ثروت و مکنت او این بس که زمانی شهره بود نیمی از تهران را تحت مالکیت دارد.