چگونه یک نظم جهانی به پایان می رسد؟

در طول تاریخ، نظم های جهانی نه محصول اتفاق، بلکه ساخته دست قدرت ها و دیپلماسی بوده اند؛ اما هیچ نظمی جاودانه نیست.

تجربه «کنسرت اروپا» تا دوران پس از جنگ سرد نشان می دهد که تغییر موازنه قدرت، - به گزارش سرویس ترجمه و بین الملل جماران، فارن افرز نوشت: نظم پایدار جهانی پدیده ای نادر است.

هرگاه چنین نظمی شکل بگیرد، معمولاً پس از یک دگرگونی بزرگ پدید می آید؛ دگرگونی ای که هم شرایط و هم تمایل برای ایجاد وضعیتی نو را فراهم می کند.

چنین نظمی به توزیع متعادل قدرت و پذیرش گسترده قواعد حاکم بر روابط بین الملل نیاز دارد.

همچنین به دیپلماسی و کشورداری ماهرانه وابسته است، زیرا نظم ساخته می شود، نه اینکه به صورت طبیعی به وجود آید.

حتی اگر شرایط اولیه مهیا و تمایل برای شکل گیری آن قوی باشد، حفظ آن مستلزم دیپلماسی خلاق، نهادهای کارآمد، و اقدام مؤثر برای انطباق با تغییر شرایط و تقویت آن در برابر چالش هاست.

چرخه اجتناب ناپذیر شکل گیری و زوال نظم ها سرانجام، و به طور اجتناب ناپذیر، حتی بهترین نظم ها نیز به پایان می رسند.

توازن قدرتی که پایه آن بوده، بر هم می خورد؛ نهادهای پشتیبانش با شرایط جدید سازگار نمی شوند؛ برخی کشورها سقوط می کنند و برخی دیگر با تغییر ظرفیت ها، ضعف اراده ها و افزایش جاه طلبی ها، قدرت می گیرند.