معاونت توسعه روستایی ریاست جمهوری؛ یک ساز بی صدا در ارکستر وعده ها

در شرایطی که دولت از کمبود بودجه می نالد و پروژه های حیاتی در مناطق محروم متوقف مانده اند، هزینه برای نهادهایی، چون این معاونت – که فاقد بازده مشخص هستند – مصرف منابع عمومی برای کارکردی خنثی تلقی می شود.

- بنیاد برکت با وجود شائبه های مربوط به پروژه هایی مانند مدرسه سازی، اشتغال زایی خرد، و درمان در مناطق محروم را به سرانجام رسانده است.

وزارت جهاد کشاورزی – با همه بوروکراسی و فرسودگی اش – لااقل نهاد اصلی تأمین غذا، آب و منابع طبیعی در کشور است.

اما معاونت توسعه روستایی چه کرده؟ پاسخ روشن است: نه اجرا می کند، نه پاسخ می دهد، نه اثری از آن در زندگی روستاییان دیده می شود.

  سازمان سازی بی حاصل یا اتاق فرمان توسعه؟ این معاونت قرار بود حلقه وصل دستگاه های اجرایی برای توسعه مناطق محروم باشد.

اما در عمل، به حلقه ای فراموش شده در زنجیره توسعه تبدیل شده.

هیچ مکانیزم الزام آوری برای اجرای طرح ها ندارد و تنها در نقش ناظر و هماهنگ کننده ای بدون ابزار باقی مانده است.

برخی کارشناسان حتی آن را نقطه ای از بودجه خواری سیاسی در ساختار دولت می دانند که بدون اینکه خروجی واقعی تولید کند، در ساختار های بالادستی ماندگار شده است.

سؤال افکار عمومی: چرا این معاونت هنوز باقی مانده است؟  در شرایطی که دولت از کمبود بودجه می نالد و پروژه های حیاتی در