طرح «مناره»: افق جدیدی برای همکاری هسته ای در خاورمیانه

حمایت از طرح مناره، به معنای تأیید این اصل است که امنیت پایدار در خاورمیانه تنها از طریق همکاری جمعی و ایجاد چارچوب های مشترک قابل دستیابی است، - مقدمه در صحنه پرآشوب روابط بین الملل، که اغلب با رقابت های قدرت و بی اعتمادی فزاینده تعریف می شود، اندیشه هایی که بر همکاری، نهادسازی و منافع متقابل تأکید دارند، همچنان از اهمیت حیاتی برخوردارند.

مقاله اخیر آقای دکتر جواد ظریف، وزیر امور خارجه پیشین ایران و دیپلمات برجسته و محسن بهاروند سفیر سابق ایران در بریتانیا، در نشریه گاردین، با طرح پیشنهاد شبکه خاورمیانه برای تحقیقات و پیشرفت هسته ای (Middle East Network for Atomic Research and Advancement, or Menara)، نه تنها یک چشم انداز دیپلماتیک جسورانه را ارائه می دهد، بلکه به مثابه سندی مهم برای تحلیل از منظر لیبرالیسم نهادی در روابط بین الملل عمل می کند.

این یادداشت تحلیلی، ضمن بررسی دقیق ابعاد طرح مناره، به واکاوی بنیان های نظری آن در چارچوب لیبرالیسم نهادی پرداخته و پتانسیل های آن را برای دگرگونی تحولات هسته ای در خاورمیانه مورد تأیید و بررسی قرار می دهد.

خاورمیانه در آستانه فاجعه: ضرورتی برای تغییر پارادایم دکتر ظریف در مقاله خود، وضعیت کنونی خاورمیانه را به درستی در آستانه و در مرز پرتگاه توصیف می کند.