چشم های بینا؛ میراث ماندگار خاندان «شمس»

هرمز شمس، چشم پزشکی که نه تنها میراث پزشکی خانواده اش را ادامه داد، بلکه با تلاش و تعهد خود، میراثی ماندگار برای نسل های بعد ساخت.

- هرمز شمس، چشم پزشکی که نه تنها میراث پزشکی خانواده اش را ادامه داد، بلکه با تلاش و تعهد خود، میراثی ماندگار برای نسل های بعد ساخت.

به گزارش خبرنگار مهر ، در خیابان های تهرانِ سال 1317 شمسی، کودکی پا به دنیا گذاشت که قرار بود ادامه دهنده راهی باشد که پیش از او، پدر و پدربزرگش روشن کرده بودند؛ راهی که نه تنها با علم، که با عشق به انسان و تعهد به اخلاق آمیخته بود.

نامش را هرمز گذاشتند، و او سال ها بعد به پروفسور هرمز شمس شناخته شد؛ چشم پزشکی که نه تنها در اتاق عمل و پشت میکروسکوپ، بلکه در قلب بیمارانش جایگاهی ویژه داشت.

پدرش، پروفسور محمدقلی شمس، به عنوان بنیان گذار چشم پزشکی نوین ایران و مؤسس بیمارستان فارابی، نامی ماندگار در تاریخ پزشکی کشور شد.

پدربزرگش، لسان الحکما، از نخستین استادان چشم پزشکی دارالفنون بود.

چنین میراثی می توانست برای فرزندی که در دامان این خانواده رشد می کرد باری سنگین باشد؛ اما هرمز شمس مسیر دیگری برگزید.

او هیچ گاه خود را اسیر سایه پدر و پدربزرگ نساخت، بلکه با تلاش و استقلال شخصی اش به قامت پزشکی بلندبالا بدل شد که جایگاه خود را با زحمت و پشتکار بنا کرد.