فرا واکنش های عجیب به ماجرای زنگزور

باید گفت که اتفاق رخ داده نباید دستمایه تسویه حساب های سیاسی شود یا موجبات یأس و ناامیدی را رقم زند و یا آنکه نباید با غلو و آگراندیسمان غولی دست یافتنی از آن ساخت، - شامگاه جمعه 17 مردادماه به وقت ایران، توجه رسانه های معتبر بین المللی و دوربین خبرنگاران به ساختمان بیضی شکل کاخ سفید جلب و معطوف شد؛ جایی که طی یک اقدام غیر منتظره روسای جمهوری آمریکا و جمهوری آذربایجان در کنار نخست وزیر ارمنستان نیکول پاشینیان، معاهده صلحی را به امضاء رساندند که به بیش از 3 دهه مناقشه ارضی و جنگ های جسته و گریخته میان این دو جمهوری استقلال یافته از اتحاد جماهیر شوروی خط پایانی بگذارند.

تا اینجای کار این خبری خوش برای مردم منطقه و دنیا بود، اما خبر تعجب آور و غیر منتظره به خصوص برای مردم ایران آن بود که نخست وزیر ارمنستان در یک چرخش راهبردی و ناگهانی، مالکیت سرزمینی خود در منطقه ژئواستراتژیک کریدور زنگزور در استان سیونیک خود را که یک گلوگاه راهبردی در نقشه ژئوپلیتیک قفقاز جنوبی محسوب می شود و بهره برداری از آن، سال های سال محل مناقشه جدی میان ارمنستان و آذربایجان بوده و کشورهای منطقه و به خصوص ایران از بُعد همجواری و نقش آن در مقوله امنیت ملی با حساسیت فراوان به آن توجه ویژه نشان می دادند، طی یک قرارداد 99 ساله به ایالات متحده آمریکا واگ�