چرا اغلب مربیان رئال مادرید، ستاره ها را به سبک بازی ترجیح می دهند؟

اغلب سرمربیان رئال مادرید ستاره های تیم برایشان مهم تر بوده است تا سبک بازی.

- ورزشی جماران، فرشته مقدم: زمانی که ما درباره رئال مادرید صحبت می کنیم، بیشتر تمایل داریم از بازیکنان تجلیل کنیم تا مربیان و بیشتر روی درخشش فردی توجه می کنیم تا ایده های عالی برگرفته از تمرینات.

آن یک روند ریشه دار است که به دهه 1950 بر می گردد.

در آن زمان بود که سانتیاگو برنابئو، رییس باشگاه با بهترین بازیکنان مستعد دنیا قرارداد امضا کرد از جمله آلفردو دی استفانو، فرانس پوشکاش و ریموند کوپا.

حضور این بازیکنان موجب شد باشگاه نخستین دوره طلایی خود را تجربه کند و از سال 1956 تا 1960 پنج سال پیاپی قهرمان اروپا شود.

از آن زمان تا به امروز می توان همان شعار را ردیابی کرد، تا استراتژی رییس کنونی، فلورنتینو پرس که همیشه در ملا عام و محفل خصوصی می گوید راه برنابئو را دنبال می کند.

با این حال آن یک موضوع ثابت نبوده است.

دوره هایی متضاد با آن وجود داشته است، مربیانی که می خواستند خلاف جریان آب شنا کنند.

انتخاب ژابی آلونسو به جای کارلو آنچلوتی نمونه دیگری از این تغییر چرخه است.

پیش از این، رویکرد متفاوت سرمربی اسپانیایی را در جام جهانی باشگاه ها دیدیم، جایی که رئال مادرید به نیمه نهایی رسید قبل از اینکه توسط پاری سن ژرمن با نتیجه 4 بر صفر حذف شود.