از خیابان سعدی تا آسمان ایران؛ روایت اولین زن خلبان کشور

پرشکوه ترین روز برای یک خلبان، روز نخستین پرواز آزاد است.

- از خیابان سعدی تا آسمان ایران؛ روایت اولین زن خلبان کشور پرشکوه ترین روز برای یک خلبان، روز نخستین پرواز آزاد است.

 سال 1318، تهران.

در روزگاری که زنان هنوز با تردید به پشت فرمان نشستن فکر می کردند، زنی جوان، با نگاهی جسورانه و چمدانی پر از رؤیا، از خیابان سعدی گذشت و به ساختمانی رسید که بر درش نوشته بود: باشگاه خلبانی  هیچ کس تا آن روز زنی را آن جا ندیده بود.

نگاه ها بالا رفت، سکوتی کوتاه نشست، اما عفت تجارت چی آمده بود تا دیده شود.

به گزارش هفت صبح، ماجرا اما سال ها پیش تر شروع شده بود.

دخترکی در یکی از دبستان های تهران، روزی همراه خواهرش به سینما رفت.

روی پرده، هواپیمایی در دریا سقوط می کرد و جمعیتی سراسیمه خلبان را از آب بیرون می کشیدند.

خلبان، وقتی کلاه از سر برداشت، زنی بود.

زنی واقعی که پرواز کرده بود، خطر کرده بود، و زنده مانده بود.

همین کافی بود تا پنجره ای در دل دخترک باز شود: پس ممکن است  من هم بتوانم سال ها بعد، عفت دیپلم گرفت، در بانک ملی و کتابخانه دانشکده پزشکی کار کرد، زبان فرانسه ترجمه کرد، اما پرواز، خیال هر شب و هر روزش بود.

وقتی خبر تأسیس باشگاه خلبانی در روزنامه ها آمد، دلش را به دریا زد، بارها رفت و برگشت.