ماجرای شاعری که اسم دخترش را «نیما» گذاشت!

شعرهای «افسانه » نیما و «مریم» توللی نقاط عطف یا محل پرش شعر کهن به سمت شعر رمانتیک بود.

این دو شعر مفصل همه گرایش هایی است که عشق «دگرسانی» را به نمایش می گذارد که حذف عنصر زن مثل «افسانه و مریم» در روابط عاشقانه را مغایر با اعتلای حیات واقعی تلقی نمی کند.

- شعرهای افسانه نیما و مریم توللی نقاط عطف یا محل پرش شعر کهن به سمت شعر رمانتیک بود.

این دو شعر مفصل همه گرایش هایی است که عشق دگرسانی را به نمایش می گذارد که حذف عنصر زن مثل افسانه و مریم در روابط عاشقانه را مغایر با اعتلای حیات واقعی تلقی نمی کند.

فریدون توللی مدتی شیفته نیما بود، نخستین شعر نو خود را تحت تأثیر افسانه نیما گفت و به خاطر علاقه شدیدش به پدر شعر نو فارسی، نام دخترش را نیما گذاشت، اما در دوره ای دیگر به شعر کهن روی آورد.

  به گزارش ایسنا، فریدون توللی در سال 1298 در شیراز به دنیا آمد.

پدرش از طبقه اعیان و اشراف شیراز بود و به خدمت دیوانی و پیشکاری میرزاابراهیم قوام اشتغال داشت.

دوران طفولیت فریدون در محله ای به نام باغ نصریه (خیابان مشیر فاطمی سابق) گذشت.

   در شش سالگی (1304) مادرش را از دست داد و به همراه تنها خواهرش، شرایط سختی را از سر گذراند.

فقدان مادرش که شاعر بود، سبب شد که او به روماتیسم قلبی مبتلا شود.