کودکی به تاراج رفته در ویترین مجازی!

یکی صورت بامزه ای دارد، یکی تپلی ست یا ریزه.

یکی شیرین زبانی می کند، دیگری با ناز حرکات موزون انجام می دهد، هنرشان معصومیت کودکانه ای است که برای لایک و کامنت قربانی می شود.

- یکی صورت بامزه ای دارد، یکی تپلی ست یا ریزه.

یکی شیرین زبانی می کند، دیگری با ناز حرکات موزون انجام می دهد، هنرشان معصومیت کودکانه ای است که برای لایک و کامنت قربانی می شود.

خبرگزاری مهر ، گروه مجله – فاطمه برزویی: یکی صورت گرد و بامزه ای دارد و دیگری اندامی تپلی یا ریزه میزه.

یکی خوش سر زبانی می کند و کلمات را با همان لحن کودکانه بیان می کند.

دیگری با ناز و عشوه، دست ها و کمرش را تکان می دهد و حرکات موزون انجام می دهد، این ها کودکانی اند که هنر خاصی ندارند؛ تنها هنرشان همان طبیعت معصوم و کودکانه شان است؛ معصومیتی که هر روز کدرتر می شود و بیشتر زیر غبار لایک و کامنت پنهان می ماند.

به آن ها کودک بلاگر می گویند، اما اگر بخواهیم تعارفات را کنار بگذاریم، آن ها کودکان کار اینستاگرامی اند؛ فرقی با کودکی که در خیابان می ایستد و کار می کنند ندارند، چون از هر دو آن ها به صورت ابزاری استفاده می شود.

با این تفاوت که کودکی که در خیابان کار می کند، مجبور است برای کمی پول بیشتر کار کند، اما کودک بلاگرها علاوه بر کسب درآمد، به دلیل عطش دیده شدن والدین شان قربانی می شوند و