مجاهد مخلص خاموش

شهر من و تو، دزفول همیشه ایستاده به خود می بالد که چون تو فرزند مؤمن و مجاهدی پاکباخته و تلاشگری با اخلاص تقدیم میهن و دین و آیین عزیزمان نموده است.

- دل نوشته ای برای برادرم سپهبد شهید غلامعلی رشید رشید شهر و کشور من! باورم نمی شد و نمی شود لحظه ای فرا برسد که بغض زده و ماتم نشسته بنشینم و غمگنانه برایت درد دلم را از غم فراقی که جانم را می سوزد و می گدازد، بنویسم.

اما آه که این لحظه بی تو بودن فرارسید! برادر من! از دیروز که فرشته وصل تو را پس از اقامه نماز صبح 24 خرداد1404 به سوی خدایت خواند این کلمات اند که بر دامن من چنگ می زنند و از من اشک در چشم نشسته و در سوک تو ملتمسانه می خواهند با آنها از تو بنویسم.

بنویسم؟ نه.

آنها را با یاد و نام تو متبرک کنم.

و من که دیروز در سفر بودم که خبر عروج تو را شنیدم اکنون و امروز تسلیم این کلمات شدم.

رشید شهید من! چه وصلی برایت رقم زده شد! شنیدم قبل از عروجت نماز صبح را اقامه کرده و با اینکه ساعت دوازده شب پنحشنبه به منزل آمده و ساعت چهار صبح جمعه قصد داشتی به قرارهای مهمت در روز تعطیل برسی، درست در لحظه ای که عباس فرزند عزیزت که ملبس به لباس پیامبر شده بود، از نماز جماعت مسجد شهرک شهید دقایقی بر می گشت، تا در را باز کرد و در حیاط منزل با تو روبرو شد فرشتگان الهی بال و پر زنان آمدند و همزمان در لحظه ای و