سقوط قسطنطنیه: پایان بیزانس، آغاز جهانی نو

پایتختی که هزار سال در برابر قبایل، خلافت ها، و امپراتوری ها تاب آورده بود، به دست لشکر تازه نفس محمد دوم افتاد.

محمد، در حرکتی هوشمندانه، - پایتختی که هزار سال در برابر قبایل، خلافت ها، و امپراتوری ها تاب آورده بود، به دست لشکر تازه نفس محمد دوم افتاد.

محمد، در حرکتی هوشمندانه، دستور داد تا غارت شهر تنها برای ساعاتی مجاز باشد و سپس نظم را برقرار کرد.

او به کلیسای ایاصوفیه رفت، بر محراب آن ایستاد، و آن را به مسجدی تبدیل کرد.

      عصر ایران؛ احمد فرتاش-  در روز 29 مه 1453، دروازه های قسطنطنیه، پایتخت دیرپای امپراتوری روم شرقی، برای همیشه فرو ریختند.

    آنچه در آن روز رخ داد، صرفاً یک پیروزی نظامی نبود؛ سقوط قسطنطنیه با دستان محمد دوم، سلطان جوان عثمانی، آغازگر عصری تازه در تاریخ جهان شد.

برای بسیاری از مورخان، این لحظه نه تنها نماد پایان قرون وسطی، بلکه آغازی بر دگرگونی های بزرگ در نقشه قدرت، دین، علم و فرهنگ جهانی بود.

  میراثی هزارساله در آستانه سقوط   امپراتوری بیزانس، شاخه شرقی امپراتوری روم، بیش از هزار سال بر بخش هایی از شرق اروپا، آسیای صغیر و خاور نزدیک فرمان رانده بود.

قسطنطنیه، که در سال 330 میلادی توسط کنستانتین کبیر به عنوان رُم جدید بنیاد نهاده شد، از ابتدا جایگاهی اسطوره ای داشت: شهری میان شرق و غرب، مرکز ایما