پری کُشی در رشت؛ سرنوشت تلخ دو رود

در دل شهر رشت، دو رودخانه «زرجوب» و «گوهررود»، سال هاست که دیگر نه صدای آب، بلکه صدای زنگ خطر فراموشی می دهند؛ رودهایی که زمانی در آیین ها، - در دل شهر رشت، دو رودخانه زرجوب و گوهررود ، سال هاست که دیگر نه صدای آب، بلکه صدای زنگ خطر فراموشی می دهند؛ رودهایی که زمانی در آیین ها، افسانه ها و زیست فرهنگی مردم گیلان جایگاهی روشن داشتند، امروز به حاشیه رانده شده اند.

آنچه اکنون در بستر آنها جاری ست، نه فقط فاضلاب شهری، بلکه نشانه ای از گسست ما با میراث فرهنگی مان است.

علیرضا حسن زاده، انسان شناس و پژوهشگر میراث فرهنگی، از جایگاه فراموش شده این رودها در حافظه جمعی، معناهای اسطوره ای و آیینی آنها و ضرورت احیای فرهنگی شان می گوید؛ احیایی که شاید نخست باید از بازخوانی قصه ها و روایت های بومی آغاز شود.

به گزارش ایسنا، در روزگاری که رودخانه های رشت، زرجوب و گوهررود ، بیش از آنکه جریان زندگی باشند، حامل فاضلاب های شهری و نماد آلودگی و فراموشی اند، نگاه انسان شناسانه به آنها ضرورتی است که کمتر در بحث های رسمی و مدیریتی مورد توجه قرار گرفته است.

این دو رودخانه که روزگاری در قصه های پریان، آیین های گذار، زیست اجتماعی مردم و حتی اقتصاد شهری رشت جایگاه ویژه ای داشتند، امروز در سکوتی فرهنگی و اسطوره ای به سر می برند؛ گویی نه فقط از حیات زی