وداعی که آسان نیست

حرم مطهر رضوی در شب های قدر رنگ و بویی دیگر دارد.

گویی زمین و آسمان در این نقطه از جهان به هم نزدیک تر شده اند و دل های مشتاقان از سراسر ایران و دیگر کشورها در صحن و سرای امام مهربانی ها، - ایسنا/خراسان رضوی حرم مطهر رضوی در شب های قدر رنگ و بویی دیگر دارد.

گویی زمین و آسمان در این نقطه از جهان به هم نزدیک تر شده اند و دل های مشتاقان از سراسر ایران و دیگر کشورها در صحن و سرای امام مهربانی ها، در جست وجوی رحمت الهی به تپش می افتد.

شب گذشته که آخرین شب قدر بود از ساعاتی پیش از غروب، جمعیت عاشقان در خیابان های منتهی به حرم موج می زد.

صحن ها و رواق ها یکی پس از دیگری پر شد و برخی در گوشه ای از صحن آرام گرفته و ذکر می گفتند، برخی دیگر مفاتیح را گشوده و دعای افتتاح و جوشن کبیر را زمزمه می کردند.

جوانی از میان جمعیت، قرآن کوچکی را در دست گرفته و با صدایی لرزان آیه ها را یکی یکی می خواند.

وقتی نگاهش کردم، لبخند زد و گفت از تبریز آمده ام.

امسال اولین سالی است که شب قدر را در اینجا می گذرانم.

حسی دارم که هرگز تجربه نکرده ام؛ انگار تمام گره های دلم در این شب باز می شود .

زائران، پیر و جوان، زن و مرد، ایرانی و غیرایرانی، شانه به شانه یکدیگر ایستاده بودند و نجواکنان دعا می خواندند.