کسانی که دیگر نمی خوانند، توان اندیشیدن را هم از دست می دهند

ماریان وولف، محقق آمریکایی، می نویسد: ما در دنیای آنلاین دائماً در حال اسکرول کردن، نصفه نیمه خواندن یا ذخیره کردن متن هاییم تا در آینده ای نامعلوم آن ها را بخوانیم، - کسانی که دیگر نمی خوانند، توان اندیشیدن را هم از دست می دهند ماریان وولف، محقق آمریکایی، می نویسد: ما در دنیای آنلاین دائماً در حال اسکرول کردن، نصفه نیمه خواندن یا ذخیره کردن متن هاییم تا در آینده ای نامعلوم آن ها را بخوانیم، چون این رسانه برای خواندنِ عمیق طراحی نشده است.

کاتبی را تصور کنید که بعد از اختراع ماشین چاپ، مشغول نوشتن متنی بود که تا به حال بارها و بارها آن را نوشته بود.

چه احساسی داشت؟ احتمالاً با خودش فکر می کرد مشغول چه کار بیهوده ای هستم! امروزه خیلی از آدم ها وقتی مجبور می شوند متنی بنویسند که طولانی تر از سی کلمه است، همچین حسی پیدا می کنند.

به خودشان می گویند: چه کسی متنی چنین طولانی را خواهد خواند؟ نکته تلخ ماجرا این است که چندان اشتباه فکر نمی کنند.

انسان ها در خواندن متن های طولانی به مشکل خورده اند.

    مجموعه ای از ناشران، محققان، کتابداران و نویسندگان سراسر جهان، ماه پیش، با انتشار مانیفست خواندنِ لیوبلینا اعلام کردند: خواندنِ دیجیتال در حال تخریب عادتِ خواندن عمیق در میان ماست.