ترقه هایی که بانگ خاموشی سنت ها شده اند

چهارشنبه آخر سال، جشنی کهن با آیین هایی نمادین، امروز به شبی پرهیجان و گاه خطرناک بدل شده است.

آیا این جشن در مسیر فراموشی هویت خود قرار دارد؟ - اصفهان-چهارشنبه آخر سال، جشنی کهن با آیین هایی نمادین، امروز به شبی پرهیجان و گاه خطرناک بدل شده است.

آیا این جشن در مسیر فراموشی هویت خود قرار دارد؟ خبرگزاری مهر ، گروه استان ها – کورش دیباج: چهارشنبه آخرسال، یکی از کهن ترین آیین های ایرانی، قرن ها به عنوان جشنی برای گذار از سال کهنه به سال نو، پاک سازی روانی و اجتماعی، و تقویت همبستگی میان مردم برگزار می شد.

این جشن که ریشه در باورهای اسطوره ای و سنت های مردمی دارد، با آیین هایی مانند پریدن از روی آتش، کوزه شکنی، قاشق زنی و فال گوش ایستادن همراه بوده است.

اما در دهه های اخیر، تغییرات اجتماعی، رشد شهرنشینی و نفوذ عناصر مدرن، شکل و مفهوم این جشن را دگرگون کرده است.

امروزه، مراسم چهارشنبه آخرسال بیش از آنکه یک آیین سنتی و اجتماعی باشد، به شبی پر از هیجان و گاه خطر تبدیل شده است که در آن استفاده از مواد محترقه جایگزین مراسم آیینی شده است.

برخی کارشناسان بر این باورند که اگر برای احیای ارزش های اصیل این جشن اقدام نشود، چهارشنبه سوری به عنوان یک بخش از میراث فرهنگی ناملموس ایران، به مرور دچار تحریف و کم رنگی خواهد شد.