آبیاری قطره ای در امتداد تاریخ

برخلاف تصور رایج که آبیاری قطره ای را دستاورد دانشمندان معاصر می داند، شواهد تاریخی نشان می دهد که این روش از گذشته های دور وجود داشته و پیشینه ای کهن تر از دوران مدرن دارد.

- به گزارش تابناک، در ذهن عده ای شاید این تصور شکل گرفته باشد که آبیاری قطره ای که در کشاورزی یا باغداری به جهت بهینه سازیِ امور مربوط به کِشت و زَرع مطرح می شود از جمله روش هایی است که دانشمندان علم زِراعت در قرن حاضر به آن دست یافته اند؛ ولی باید اظهار نمود از حیث قدمت و دیرینگی واقعیتِ امر چیز دیگری است.

  در مقاله ای پژوهشی در پژوهشنامه تاریخ تمدن اسلامی متعلق به دانشگاه تهران ، با موضوع دانش کشاورزی در اَندُلُس بر مبنای [کتابِ]الفَلاحه [اثرِ]ابن عَوّام ، دو نویسنده دانشگاهی آن، بر اساس کتاب فَلاحَت (کشاورزیِ) تألیف دانشمندی به نام ابن عَوّام و همین طور پس از یادکردِ دو اثر از دو نویسنده معاصر عرب در رابطه با مبحث کشاورزی اسلامی در اَندُلس (نام موضعی در اروپا) به نتیجه گیری نادرستی دست یافته اند مبنی بر این که موضوع آبیاری قطره ای نخستین بار معطوف به دانش مسلمانان و حتی شخص ابن عَوّام بوده است.

   در این مقاله عیناً از قول دو مؤلف عرب چنین نوشته شده است؛ از جمله مباحث کتاب الفلاحه، آبیاری قطره ای است.