جمهوری اسلامی ایران، حرم است

مدام در گوشم وصیت نامه حاج قاسم می پیچید که: «جمهوری اسلامی ایران، حرم است.

» این از رویایی گرفته می شد که شب قبل از راهپیمایی دیده بودم.

چون اولین بار بود که به راهپیمایی 22 بهمن می رفتم.

- مدام در گوشم وصیت نامه حاج قاسم می پیچید که: جمهوری اسلامی ایران، حرم است.

این از رویایی گرفته می شد که شب قبل از راهپیمایی دیده بودم.

چون اولین بار بود که به راهپیمایی 22 بهمن می رفتم.

خبرگزاری مهر ؛ گروه مجله: آخر شب برای اینکه مطمئن بشوم از راهپیمایی جا نمانم، ساعت شروع راهپیمایی را یک بار دیگر مرور کردم.

این اولین سالی است که می خواهم جشن 22 بهمن را از نزدیک ببینم.

از حق نگذریم، مثل یک کودک 3 ساله برای رسیدن روز موعود یعنی 22 بهمن لحظه شماری می کردم.

بالاخره سنگینی چشم هایم را حس کردم و به خواب رفتم.

به جای راهپیمایی در حرم اباعبدالله بودم.

تک و تنها.

من که حتی تا سر کوچه هم تنها نرفته بودم، حالا تنها رفته بودم کربلا.

انگار قرار بود شب را هم در حرم بمانم و فردا برگردم.

نمی دانم اسمش را می شود رؤیای صادقه گذاشت یا نه اما من که هنوز به راهپیمایی نرفته یک دل سیر زیارت امام حسین علیه السلام را دیده بودم.

موقع لباس پوشیدن، از در خانه بیرون آمدم و تمام طول راهپیمایی لحظه ای صحنه های خوابی که دیدم از جلوی چشمم کنار نرفت و مدام در گوشم وصیت نامه حاج قاسم �