«وام خرید دِین» در شبکه بانکی؛ ابزار تسهیلاتی یا معامله ای مشکوک به ربا؟

خرید دین، به عنوان یکی از ابزار های تسهیلاتی بانک ها، سازوکاری برای تأمین مالی فعالان اقتصادی محسوب می شود که در عمل به دلیل ابهامات شرعی و اجرایی، - بانکداری بدون ربا در نظام بانکی ایران همواره یکی از موضوعات جنجالی بوده است.

در حالی که برخی اعتقاد دارند که نظام بانکی کشورمان توانسته از اصول شریعت تبعیت کند، گروهی دیگر بر این باورند که بانک ها در عمل، به طور پنهانی به سمت ربا حرکت می کنند.

در این میان، موضوع خرید دین به عنوان یکی از ابزار های تسهیلاتی بانکی، به یک نقطه اختلاف مهم تبدیل شده است.

به گزارش سرویس اقتصادی تابناک، خرید دین در نظام بانکی به معنای خرید اوراق و اسناد تجاری به قیمتی کمتر از مبلغ اسمی است.

این اسناد معمولاً بدهی های ناشی از معاملات تجاری را شامل می شوند.

به زبان ساده، بانک دین مدت دار مشتریان را پیش از سررسید آن خریداری کرده و مبلغی کمتر از بدهی اصلی را به صورت نقدی به مشتری پرداخت می کند.

اما موضوع از جایی با ابهام و سوالات شرعی همراه می شود که پای تسهیلات خرید دین در بانک ها مطرح می شود! طبق دستورالعمل بانک مرکزی در سال 1390، خرید دین قراردادی است که به موجب آن، شخص ثالث (بانک) دین مدت دار بدهکار را از طلبکار با قیمتی کمتر خریداری می کند.