زاینده رود حافظه فرهنگی و عاطفی اصفهان؛ امید در واژه ها زنده نگه داشته می شود

شاعران معاصر اصفهان بر این باورند که زاینده رود حافظه فرهنگی و عاطفی اصفهان است و می توان امید را در واژه ها زنده نگه دارد.

- زاینده رود حافظه فرهنگی و عاطفی اصفهان؛ امید در واژه ها زنده نگه داشته می شود اصفهان- شاعران معاصر اصفهان بر این باورند که زاینده رود حافظه فرهنگی و عاطفی اصفهان است و می توان امید را در واژه ها زنده نگه دارد.

خبرگزاری مهر ، گروه استان ها – کورش دیباج: زاینده رود، رودخانه ای که از دل تاریخ اصفهان می گذرد، همیشه فراتر از یک پدیده طبیعی، نمادی از زندگی، فرهنگ و هنر این شهر بوده است.

رودخانه ای که پل های بی نظیرش نظیر سی وسه پل و پل خواجو را بر دوش کشیده و آوازه خوانان، شاعران و نقاشان بسیاری را به خود جذب کرده است.

امروز اما سکوت زاینده رود در میان خشکی، صدای تازه ای را در هنر و فرهنگ اصفهان به وجود آورده است؛ صدایی که بیشتر از همیشه، اعتراضی و پرمعنا است.

زاینده رود در شعر؛ از ستایش تا سوگ سرایی زاینده رود از دیرباز در شعر فارسی جریان داشته و همواره الهام بخش شاعران بزرگ بوده است.

در دوران پرآبی، این رودخانه به نمادی از سرزندگی و شکوه اصفهان تبدیل شد.

سعدی شیرازی در وصف آن می گوید: مبارک بُوَد زاینده رود / که بر سبزه گل ها فشاند دُرود و حتی حافظ در اشعارش به گونه ای به زیبایی و عظمت این رودخانه اشاره می کن�