حامیان حیوان ها یا جانیان انسان ها؟

غذارسانی به یک گونه حیوان، اولویت خاص قائل شدن برای آن حیوان نسبت به حیوانات دیگر است که موجب افزایش جمعیت آن گونه خاص می شود و تعادل چرخه محیط زیست برهم می خورد.

- زیرا بر فرض عقیم بودن سگ ها غذارسانی به آن ها موجب افزایش طول عمرشان و همچنین تشدید رقابت های غذایی و قلمرویی میان آن ها شده و در نتیجه به نزدیک شدنشان به سکونتگاه های انسانی و شرطی شدن آن ها منجر می شود.

دراین صورت طبیعی است به هر عابر پیاده ای که حتی نایلون حاوی خرید در دست دارد، به تصور غذارسان بودن هجوم می آورند.

به گزارش ایسنا، روزنامه قدس در گزارشی از پیامدهای غذارسانی به حیوانات ولگرد در شهرها از زبان کارشناسان می گوید که در ادامه می توانید بخوانید: شهرها و روستاهای کشور مملو از جمعیت مهارنشدنی سگ ها و گربه هاست، تله های موش هم برای به دام انداختن موش های 300گرمی پایتخت کارساز نیست.

از سوی دیگر صرف نظر از افزایش آمار قربانیان هاری و حیوان گزیدگی، نمی توان از لاشه های متلاشی شده سگ ها و گربه ها روی آسفالت خیابان ها هم چیزی نگفت؛ صحنه های رقت باری که علاوه بر تهدید بهداشت روانی شهروندان، سلامت جسمی آن ها را نیز به خطر انداخته است.

افزایش ناگهانی تعداد سگ های ولگرد در دو دهه اخیر مژگان جمشیدی، کارشناس ارشد حیات وحش با اشاره به معضل افزایش جمعیت سگ های ولگرد د�