داستان آخرین شعری که اسماعیل هنیه در ایران خواند

ما از آن قبیله ایم که اگر بزرگی از ما بمیرد بزرگ دیگری جایگزین او می شود؛ حاکی از این که تسلیم نخواهیم شد.

- مسعود باب الحوائجی در کانال شخصی خود، ترجمه ادب و فرهنگ عربی نوشت:   اسماعیل هنیه در آخرین روز زندگی خود در ایران یک مصراع شعر خواند که از اشعار دوران جاهلی و پیشااسلام است بی آنکه به نام شاعرش اشاره کند؛ تنها گفت: قال الشاعر: ((اذا غاب سید قام سید آخر)).

اجازه دهید برای درک این مصراع قصه ی شاعرش را برایتان بگویم:نام شاعر این شعر السموأل ازدی است و از قضا دیانت شاعر یهودی است که ابن قتیبه مورخ بر آن صحه گذاشته و اصلأ سموأل نامی یهودی است که عبری اش(شْمُوئِیل (שְׁמוּאֵל) است.

تا امروز هم این شاعر مشهور است حتا در بغداد هنوز خیابانی به نام او هست به نام(شارع السموأل) که متحف و موزه ی دارالاثارالعربیه خان مرجان در همان خیابان قرار دارد.

در ضرب المثل های عربی با اینکه یهودی بود و جهان عرب نسبت به یهودیان کم فوبیا ندارد اما از او به نیکی یاد شده و هنوز می گویند: أوفی من سموأل چرا که به امانت و وفاداری مشهور بوده؛ او معاصر امرؤالقیس شاعر برجسته صاحب معلقه بوده و داستان وفاداریش هم نسبت با همین شاعر معروف شده.