فکر نمی کنی به کسی باید رای بدهی که لااقل از خودت بهتر باشد؟                             

دهه 1370 بود بعد از جنگ و تلاش برای بازسازی و تهیه برنامه توسعه در جریان بود.

در سازمان برنامه جلساتی از صاحبان فکر و کارشناسان با سابقه تشکیل می شد، - به گزارش تابناک   بزرگواری با تعجب پرسید که آیا ما تصمیم گرفته ایم که فقیر و عقب مانده باشیم؟ عرض کردم بلی.

اما این تصمیم در سطح اجتماعی است و ناشی از تصمیم های فردی که فرد از عواقب جمعی تصمیم انفرادی خود بی خبر یا نسبت به آن بی توجه است.

مثلاً اگر در شرایط ترافیک سنگین برق چراغ راهنمایی قطع شد تصمیم بهینه هر فرد این است که زود تر خودش را از مخمصه نجات دهد.

تصمیم بهینه همه همین است، منتها هر فرد از جهت های مختلف اتومبیل را به جلو می راند و ترافیک و راه بندان طولانی مدت ایجاد می شود.

این یک نمونه از رویکردی است که در نظریه بازی ها به ‘تعارض زندانی’ مشهور است و مصداق فراوان دارد.

چند مورد از تجارب شخصی عرض کنم: یک کارگر خدماتی در مجموعه مسکونی داریم که دائم مطالبه کمک دارد برای پیش پرداخت رهن خانه، جهیزیه دختر برادر، کمک به معالجه مادر بزرگ، هزینه های شب عید، و نک ونال که چه مدت گوشت نخورده اند و لباس و خرج مدرسه بچه ها و غیره، و حق هم دارد.

چند سال پیش که فرد مشابهی کاندید بود چند روز قبل از انتخابات از او پرسیدم به چه کسی رای می دهی پاسخ داد به آقای x اکس .