رفح نام یک نفر است!

سرش را نبریده بودند، له شده بود، بچه مگر چقدر گلو دارد که بگویند «برید»؟!  می گویند سرش را چیدند، سرش را کندند، سرش را له کردند یک طوری که خون به پیراهنش هم نرسیده بود! یکی جنازه اش را بالا برده بود تا به دنیا نشان بدهد، - سرش را نبریده بودند، له شده بود، بچه مگر چقدر گلو دارد که بگویند برید ؟!  می گویند سرش را چیدند، سرش را کندند، سرش را له کردند یک طوری که خون به پیراهنش هم نرسیده بود! یکی جنازه اش را بالا برده بود تا به دنیا نشان بدهد، می خواست خون فواره بزند روی تمام لنزها، رگ هاش اما له شده بود! سوخته بود! گفتم سوخته! رفح تمام آدم ها را شبیه هم کرده، آدم ها سیاه شده اند، کربن صددرصد! به گزارش ایسنا، مرتضی درخشان در یادداشتی در روزنامه ایران نوشت: 1- آدم ها بوی مخصوص خودشان را دارند.

یک بار بروید و مادرتان را، پدرتان را بغل کنید و بو کنید، بروید خواهر و برادرتان را بو کنید، بروید همسرتان را بو کنید آدم ها بو دارند، عطر مخصوص خودشان، عطر تن شان و زیرگردن شان و دنیا به من یاد داده است که بیشتر از آن که ببوسم بو کنم، این طور دیرتر فراموش می کنم، این طوری دیرتر یادم می رود که بوی نوزاد چه جوری است، مثلاً وقتی برادرزاده ام را بغل می کنم زیر گلویش را بو می کنم.