امروز با حافظ : دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند / واندر آن ظلمت شب آب حیاتم دادند

دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند.

از جمله سروده های عرفانی حافظ است.

گوته شاعر و ادیب مشهور اروپا پس از سال­ها مطالعه در ادبیات منظوم جهان به این نتیجه رسید که زبان حافظ اعجاز شعر تاریخ است و هیچ گاه تکرار نخواهد شد.

- دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند.

از جمله سروده های عرفانی حافظ است.

گوته شاعر و ادیب مشهور اروپا پس از سال­ها مطالعه در ادبیات منظوم جهان به این نتیجه رسید که زبان حافظ اعجاز شعر تاریخ است و هیچ گاه تکرار نخواهد شد.

دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادندواندر آن ظلمتِ شب آبِ حیاتم دادند بیخود از شَعْشَعِهٔ پرتوِ ذاتم کردندباده از جامِ تَجَلّیِ صفاتم دادند چه مبارک سحری بود و چه فرخنده شبیآن شبِ قدر که این تازه براتم دادند بعد از این رویِ من و آینهٔ وصفِ جمالکه در آن جا خبر از جلوهٔ ذاتم دادند من اگر کامروا گشتم و خوشدل چه عجب؟مستحق بودم و این ها به زکاتم دادند هاتف آن روز به من مژدهٔ این دولت دادکه بِدان جور و جفا صبر و ثباتم دادند این همه شهد و شکر کز سخنم می ریزداجرِ صبریست کز آن شاخِ نباتم دادند همّتِ حافظ و انفاسِ سحرخیزان بود