روایت احمد شاملو از استبداد پهلوی/ رژیم دهانم را بست و قلمم را شکست

کار من و فعالیت من منحصر به گفتن و نوشتن است و رژیم دهانم را بسته و قلمم را شکسته بود.

[از ایران] رفتم که حرف بزنم و بنویسم.

- به گزارش خبرنگار حوزه اندیشه خبرگزاری فارس، چندماه ابتدایی پیروزی انقلاب اسلامی ایران، برای خیلی ها فصل بازگشت به میهن بود.

چهره های مختلف مبارز، مخالف یا منتقدی که زمان سلطنت محمدرضا پهلوی به هر دلیلی مجبور به ترک وطن شده و یا زندگی در خارج از ایران را از زندگی زیرسایه استبداد پهلوی ترجیح می دادند؛ حالا با تغییر شرایط یک به یک به مام وطن بازمی گشتند.

احمد شاملو، شاعر، نویسنده و فعال سیاسی یکی از این نفرات است که بعد از دوسال اقامت در آمریکا و انگستان، در اسفند سال 57 به ایران بازگشت.

شاعری روزنامه نگار شاملو را می توان در زمینهٔ روزنامه نگاری فعال ترین شاعر معاصر دانست؛ روزنامه نگاری مستمر شاملو چنان حجمی از زندگی آفرینشی او را در بر گرفته است که سزاست پس از شاعری مهم ترین مشغله ذهنی او به شمار آید.

فعالیت های روزنامه نگاری شاملو بر فضای فرهنگی جامعه و رونق جریان های ادبی بسیار اثر گذاشته است.

بخش اصلیِ این فعالیت ها را شاملو در نیمهٔ اول زندگی انجام داده است.

مثلاً مقاله نویسی را از نوجوانی آغاز کرد و در 21سالگی (1325ش) سردبیر هفته نامهٔ ادیب شد.